بررسی ارتباط غلظت هموسیستئین در مایع فولیکولی با کیفیت تخمک و جنین در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک که تحت درمان با روش کمک باروری قرار می گیرند

مقدمه و هدف: سندرم تخمدان پلی کیستیک (pcos) شایعترین بیماری غدد درون ریز زنان در سن باروری می باشد که معمولا با توجه به راهنمای روتردام با وجود 2 نشانه از 3 نشانه زیر تشخیص داده می شود 1) تخمدان پلی کیستیک 2) الیگو اوولاسیون یا آنوولاسیون 3) شواهد کلینیکی یا بیوشیمیایی هایپرآندروژنیسم. تخمک نابالغ و جنین با کیفیت پایین در بیماران سندرم تخمدان پلی کیستیک که تحت درمان با استفاده از فناوری کمک باروری قرار می گیرند گزارش شده است. همچنین یک رابطه معکوس بین میزان هموسیستئین مایع فولیکولی و کیفیت تخمک و جنین دیده شده است. این مطالعه جهت بررسی بیشتر ارتباط بین میزان هموسیستئین مایع فولیکولی و کیفیت تخمک و جنین اجرا شده است. روش کار: در این مطالعه 30 بیمار pcos به عنوان گروه مورد و 30 زن با عامل ناباروری مرد به عنوان گروه شاهد شرکت داشتند. سطح هموسیستئین مایع فولیکولی که هنگام پونکسیون تخمدان در دو گروه جمع آوری شده بود با روش الیزا اندازه گیری شد. تخمک ها و جنین ها درگروه هایی درجه بندی شدند. میزان هموسیستئین دو گروه با هم مقایسه شد و ارتباط آن با کیفیت تخمک و جنین مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: با این که میزان هموسیستئین مایع فولیکولی گروه مورد بیشتر از گروه شاهد بود اما تفاوت آن ها از نظر آماری معنادار نبود. ارتباط معناداری بین میزان هموسیستئین مایع فولیکولی وکیفیت تخمک وجنین در دو گروه یافت نشد. نتیجه نهایی: با اینکه در مطالعه حاضر رابطه ای بین کیفیت تخمک و جنین و سطح هموسیستئین مایع فولیکولی در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک یافت نشد اما مطالعات وسیعتر با تعداد نمونه های بیشتر پیشنهاد می شود.